A Union do Povo Galego quere facer pública a súa solidariedade co povo venezolano diante dos graves feitos acontecidos onte mércores día 23 de xaneiro, feitos que supoñen un paso máis na inxerencia imperialista nun estado soberano. Ler máis →
A UPG asina xunto con outros 30 partidos comunistas unha declaración de solidariedade coa loita do povo do Sudán: Ler máis →
Análises e resolucións do Comité Central do Partido reunido no mes de novembro
Nos últimos dous anos o BNG deu pasos importantísimos para reafirmar socialmente o perfil nacionalista, asentar -no mínimo no noso campo- o principio da autorganización e unha práctica en coherencia, consolidar a unidade interna, recuperar iniciativa e iniciar tamén a recuperación de apoios sociais e electorais… Con todo, este camiño de recuperación e avance do nacionalismo non estivo nin está exento de dificultades, quer polas circunstancias externas quer polas nosas propias debilidades. Sobre as primeiras debemos sempre tentar actuar para vencelas. No que ten a ver coas segundas temos a firme determinación de contribuír para superalas o antes posíbel, pois esa é a premisa para podermos avanzar.
É por iso que, nun momento especialmente complexo, tanto por razóns obxectivas como subxectivas ou de conciencia social, en que o nacionalismo ten importantes obxectivos políticos, sociais e electorais no horizonte, debemos estar especialmente preocupados por acertar na maneira de encaralos para lograr que redunden en aumento da organización, da conciencia nacional e do apoio social ao movemento nacionalista.
Nese sentido, os procesos electorais que temos pola frente son unha boa oportunidade para incidir na actividade de organización social, para alargar a organización e a presenza do nacionalismo. Tamén para a clarificación da situación política do País, pois é claro que, polo contexto en que se producen, estas as eleccións municipais van máis alá dun proceso puramente local. É, pois, fundamental incentivar o debate político e ideolóxico e a defensa de alternativas que, referidas á modificación da realidade actual da Galiza, vaian acompañadas ou situadas dentro dunha estratexia que contemple obxectivos máis a longo prazo e que signifiquen contradición ou ruptura co marco vixente.
Entendemos que é preciso facer incidir o discurso especialmente na necesidade dunha forza política nacionalista, denunciando coa máxima claridade e contundencia a onde levou a política de unidade coa esquerda española: anular a presenza de Galiza como nación na política estatal, crear máis abulia e desnacionalización dentro e incitar a deixar o futuro de Galiza nas mans de fóra. O discurso forte do nacionalismo, con linguaxe clara e en chave galega é a mellor maneira de evidenciar que hai política diferente e propia, que non é asimilábel a ningunha outra.
As próximas eleccións europeas permitirán ao nacionalismo dar un paso nunha liña de acción que debe ter continuidade no futuro: a articulación dunha alianza política -con perspectiva de permanencia- das forzas soberanistas da Galiza, Euskalherria e Cataluña, co obxectivo de fortelecer os movementos de liberación nacional das tres nacións. A crítica ao que representa a UE como alianza ao servizo dos intereses das oligarquías e do imperialismo e frente a iso a soberanía das nacións e os intereses populares debe constituír o eixo da actuación política do nacionalismo neste ámbito.
No que atinxe o traballo político e social nos próximos meses, debemos ter presente que o nacionalismo ten en andamento importantes obxectivos políticos e sociais, para alén dos electorais, que non debemos deixar nunca de lado, pois se os lograrmos concluír con éxito permitirán maior capacidade de influencia e o avance das posicións nacionalistas na sociedade galega. Alén diso, debemos procurar axustar adecuadamente na práctica política o xogo entre táctica e estratexia. Deixando sempre claro a defensa do dereito de autodeterminación e que o noso obxectivo estratéxico é unha República da Galiza soberana, debemos promover actuacións tácticas que cuestionen a submisión a Madrid e o impasse político en que a Galiza está ancorada, aínda que sexa só para provocar un debate social que evidencie as contradicións das forzas de obediencia española e as limitacións dun rexime político incapaz de aceptar a mínima mudanza positiva. Nesa mesma liña, contribuír activamente para organizar o descontentamento social contra as políticas antisociais e antigalegas do rexime español, fortalecendo a mobilización social debe ser unha preocupación permanente do noso traballo militante.
Aliás, debemos estar preparados para un deterioro da vida económica, social e política no Estado español aínda maior, que poda afectar a nosa actuación social e institucional. Tamén para a probabilidade de se produciren escenarios de conflitividade política que anulen ou desvirtúen aínda máis o valor da presenza nas institucións. É claro que estamos asistindo a un auxe público das posicións ultra-reaccionarias, avivadas pola apoteose de españolismo promovido polas forzas do rexime, que coloca o debate político no Estado español nunha vía de irracionalidade e de exasperación represiva que aínda se pode agravar. Eis máis unha razón para tentar fortalecer todo o posíbel a nosa estrutura de presenza, influencia e intervención social, para podermos mellor responder e encarar os desafíos que veñan por diante.
Hai 40 anos o noso Partido, xunto coa AN-PG, desenvolveu un intenso labor para rexeitar o texto constitucional que pactaran os herdeiros do franquismo coa esquerda reformista española, PSOE e PCE. O BN-PG, que realizou a campaña do referendo sob o slogan “Contra a Constitución española e colonial, un NON galego e popular” opuxo ao rexime unitario e monárquico que o texto deseñaba a alternativa da soberanía articulada nas Bases Constitucionais da Nación Galega.
Catro décadas despois, as razóns que nos levaron a rexeitar a Constitución española continúan vixentes. É máis, neste tempo o noso País sofreu as consecuencias negativas dun sistema político que perpetuou a dependencia e o espolio colonial, colocou os nosos recursos ao servizo da oligarquía española e das transnacionais, propiciou a continuidade do empobrecemento e da emigración, marxinou a nosa lingua e cultura e xerou un rexime autoritario e corrupto, que cercea os dereitos democráticos e as liberdades públicas.
Para responder ás demandas das nacións que ainda facemos parte deste Estado, frente ao exercicio do dereito de autodeterminación que reclamamos as forzas patrióticas, a Constitución optou por un modelo unitario “descentralizado” sobre a base do sistema autonómico. Como xa denunciamos na altura, o modelo autonómico non só non representa unha saída para o exercicio dos dereitos nacionais da Galiza -polo contrario, está pensado para manter a submisión e a dependencia- senón que tampouco é adecuado para dar resposta aos graves problemas sociais e económicos que o noso País ten de enfrentar.
Se nunca foi alén dunha mera descentralización administrativa, hoxe a autonomía, após os reiterados procesos de recentralización, non pasa dunha casca baleira de contido que só é útil para que o rexime español poida manter a ficción dun pretendido autogoberno que na práctica nin existe.
Aliás, o propio rexime político español áchase submerso nunha profunda crise consecuencia da incapacidade de dar saída ao descontentamento social e, fundamentalmente, ás aspiracións de soberanía das nacións. O proceso de independencia da Cataluña deixou ao descuberto o carácter profundamente centralista e antidemocrático do rexime monárquico español. Enfrontada á determinación popular, esencialmente na Cataluña, o rexime reaxe tirando a careta e apostando abertamente polas solucións máis abertamente españolistas, autoritarias e fascistas.
En todo o caso, todo isto non fai máis do que confirmar a inviabilidade de ningunha reforma en sentido progresivo, democrático e de recoñecemento dos dereitos das nacións. A tendencia que estamos vendo vai precisamente no sentido contrario: máis españolización, menos democracia, menos dereitos e máis negación da Galiza e da súa lingua e cultura.
Neste contexto, a defensa da soberanía da Galiza gaña forza como forma de podermos decidir sobre o noso e sentar as bases para resolver os problemas económicos e sociais do noso País, mais tamén como a única maneira de podermos garantir liberdade para a Galiza e democracia para o noso povo. Frente ao rexime español centralista, monárquico e autoritario, a nosa vía só pode ser a dunha República Galega social e democrática. A independencia nacional da Galiza é, hoxe por hoxe, o único camiño.
Esta fin de semana fanse 100 anos da realización en 1918 da I Asemblea Nacionalista Galega, organizada polas Irmandades da Fala na cidade de Lugo. Esta asemblea supuxo un salto cualitativo no político: a superación do rexionalismo e o primeiro paso para considerar de Galiza como un país con capacidade para decidir en todos os eidos e o nacemento do nacionalismo como proxecto político liberador. Ler máis →
101 anos despois da Revolución de Outubro, a Unión da Mocidade Galega rende homenaxe ao acotencemento social máis imporante do século XX e un dos máis importantes da historia da humanidade.
O BNG convoca nesta quinta feira, día 8, actos de protesta contra unha sentenza que evidencia “até que punto a xustiza está supeditada ao poder do capital, verdadeiro poder que xa nin se molesta en disimular a súa capacidade de torcer sentenzas xurídicas ao máis alto nivel”. Ler máis →
Ao Partido Comunista do Brasil:
Camaradas:
Diante dos resultados das eleições celebradas no passado domingo queremos manifestar o nosso apoio, pois numas circunstâncias políticas muito complexas de avanço da extrema direita, a candidatura à presidência da aliança PT- PCdoB encabeçada por Fernando Haddad e da que participa a camarada Manuela d’ Avila disputará a segunda volta tendo em frente ao candidato da extrema direita; e ao mesmo tempo o PCdoB conseguiu uma importante bancada de deputados e deputadas federais e um número importante de representantes estaduais, junto com os grandes sucessos da reelecção pó governador Flávio Dizem-no no Maranhão e a eleição de Luciana Santos, presidenta do PCdoB, para vice-governadora de Pernambuco. Ler máis →
Entre os días 7 e 9 de setembro, e respondendo a un convite realizado polo Partido Comunista Alemán-DKP, o noso partido participou na 20 edición da Festa que organiza o seu semanario, o Unsere Zeit-UZ. A festa que se celebrou na cidade de Dortmund e pola que nos tres días pasaron miles de persoas, contou cun amplo programa de actividades de distinto tipo: concertos, debates, presentacións de libros, encontros de solidariedade.
O vindeiro sábado, 15 de setembro, a Unión do Povo Galego realizará un acto de lembranza a Bautista Álvarez co gallo do primeiro aniversario do seu pasamento, para seguir expresando o recoñecemento a un home excepcional, a unha persoa que entregou a súa vida á causa da liberación nacional e social do povo galego e que o fixo con lucidez, con determinación e con coherencia até o final. Ler máis →
