Actos en lembranza de Bautista Álvarez

/in /by

Este sábado 14 de setembro terán lugar en San Cibrao das Las, San Amaro, os actos de lembranza ao camarada Bautista Álvarez no seu VII cabodano.

Comezarán os actos ás 17:30h cunha ofrenda floral no cemiterio de San Cibrao de Las, onde repousan os seus restos mortais, cunha intervención de Marcos Maceira, presidente da Mesa pola Normalización Lingüística.

Posteriormente, ás 18:30h, no Centro de Interpretación do Castro de San Cibrao das Las (moi perto do cemiterio), a Fundación Terra e Tempo desenvolverá a presentación do número 189 da revista Terra e Tempo “Asemblea Nacional-Popular Galega (AN-PG). A primeira gran organización de masas do nacionalismo”. Contaremos coa actuación musical de Alexandre Cabanelas e as intervencións de Xela Fernández Veloso, Alfredo Suárez Canal e Francisco Rodríguez, presidente da Fundación Terra e Tempo.

Convidamos ao conxunto da militancia e aos nosos e nosas  simpatizantes a acompañarnos neste acto de lembranza e tributo a quen foi figura fundamental para o nacionalismo galego e exemplo incomparábel de patriota galego.

Actos de tributo a Moncho Reboiras 2024

/in /by

A Unión do Povo Galego vai desenvolver como todos os anos, desde fai xa 49, os actos de tributo ao camarada Xosé Ramón Reboiras Noia asasinado pola policía española no ano 1975. Os actos de tributo desenvolveranse a vindeira segunda feira, 12 de agosto, baixo o seguinte programa:

ACTOS CONMEMORATIVOS:

DODRO.

Cemiterio de Imo.

Ás 12:00h. Ofrenda floral. Intervencións de Xoán Bautista Mariño, portavoz do BNG en Dodro e Manel Casal, Secretario Nacional de Organización da UPG

FENE.

SCDR O Pote, Maniños.

Ás 14:30h. Xantar popular.

Ás 16:30h. Conferencia de Rubén Cela: “Marxismo e a cuestión nacional”
FERROL.

Ás 19:00h. Concentración da Praza de Armas. Saída cara á rúa da Terra onde foi asasinado Moncho Reboiras. Ofrenda floral, intervención de Susana Méndez, Secretaria de Organización da CIG, e canto da Internacional.

Ás 19:30h. Intervencións Políticas no Cantón (Ao carón das Angustias).

Olaia Ledo (Portavoz Municipal do BNG en Narón e Membro da Executiva Nacional do BNG)

Iago Suárez (Secretario Xeral da UMG e deputado no Parlamento Galego)

Néstor Rego (Secretario Xeral da UPG e deputado no Congreso)

Ao remate, canto do himno galego.

 

A Unión da Mocidade Galega -UMG, as mocidades do noso Partido, tamén desenvolverán unha nova edición das Xornadas de Formación Moncho Reboiras. Serán a terza feira, 13 de agosto no centro social da SCDR O Pote de Maniños en Fene e contaremos con catro interesantres palestras a cargo de Suso Seixo, Mercedes Tobío, Francisco Rodríguez e Ramón Fernández “Mon”. O programa completo vai a continuación:

Recollendo o exemplo do camarada Moncho Reboiras no traballo de autoorganización do povo galego, proclamamos a nosa fidelidade á causa da independencia nacional da Galiza, á que o noso camarada entregou a súa vida, e convidámoste a participar nesta homenaxe.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1º de Maio. Soberanía nacional en favor do pobo traballador galego

/in , /by

A maioría social que representan as clases populares e traballadoras da Galiza enfronta un contexto marcado pola crecente precariedade laboral, o avance da crise industrial, o empobrecemento social e o recorte nos servizos públicos.

As nefastas políticas aplicadas polos gobernos do Partido Popular na Xunta de Galiza provocaron que o pasado ano 2023 concluíse con case 27 mil postos de traballo menos no noso País dos existentes na altura de 2009. Unha realidade que ten sido especialmente dura no sector industrial, en que nese período foi destruído 14% dos empregos, dando conta do alcance da desertización produtiva que padecemos e que implica unha seria ameaza para o desenvolvemento da nosa nación. A grave crise industrial ten colocado nunha situación límite actividades estratéxicas como a construción e reparación naval, especialmente na área de Vigo, e coloca nun escenario de importantes dificultades a automoción. É por iso que a exixencia do nacionalismo galego, quer a nivel político quer a nivel sindical, dun xiro radical nas políticas económicas e produtivas é hoxe unha evidente urxencia.

A reforma laboral aprobada polo Goberno español de PSOE-Podemos (agora Sumar) non só non permitiu a recuperación efectiva dos dereitos que foran roubados nas anteriores reformas, senón que acabou por afondar na precarización das condicións laborais. Así o demostra o brutal aumento da contratación fixo-descontinua, que non ten maior utilidade que a de maquillar a nivel estatístico a realidade laboral, ou o aumento da contratación a tempo parcial con infrasalarios, que xa atinxen preto de 25% dos contratos.

A precariedade ten como correlato o maior empobrecemento da clase traballadora. Hoxe 1 en cada 3 traballadores e traballadoras galegas teñen ingresos por debaixo do salario mínimo. Unha realidade agravada pola carestía da vida ou o grave problema de acceso social á vivenda, cun aumento de máis de 44% do prezo dos alugueres na última década.

É claro que para alén da necesidade urxente dunha mudanza nas políticas aplicadas tanto polo Goberno galego como polo Goberno do Estado, a mellor defensa dos intereses do pobo traballador galego pasa ineludibelmente pola conquista da plena soberanía nacional para a Galiza. Para nos dotarmos de plena capacidade de decisión que permita orientar as políticas económicas, industriais, sociais e laborais, ao servizo dos intereses da maioría social e do desenvolvemento do propio país. Para construírmos unha nova Galiza, ceibe e sen explotación, a nación prospera e libre que soñamos e merecemos.

No camiño da independencia é fundamental seguir a alargar socialmente a causa do nacionalismo galego, así como a fortalecer o sindicalismo nacionalista e de clase organizado na CIG e que hoxe se configura como primeira forza sindical na Galiza. Apostando na mobilización e no conflito, na certeza de que a loita é o único camiño.

Así pois animamos ao conxunto da militancia da UPG e ao conxunto do pobo galego a participar nas manifestacións que a CIG ten convocadas no conxunto da nosa nación neste 1º de maio de 2024. Máis información na páxina web da CIG.

 

Congreso da UPG no 60 aniversario da fundación do Partido

/in /by

O Comité Central da UPG en sesión de 20 de xaneiro de 2024 acordou convocar o XVI Congreso Nacional da UPG para o 7 de xullo de 2024. As convocatorias dos últimos procesos electorais recomendaron adiar o noso Congreso Nacional a unhas datas que permitisen desenvolver os traballos congresuais dunha maneira adecuada e coa implicación activa do conxunto da militancia. Desta forma, o debate asemblear nas zonas desenvolverase após as eleccións europeas, así como as sesións do Comité Central preparatorias do Congreso, entre elas a que acordará o lema e lugar de celebración do Congreso.

O Comité Central definiu como obxectivos para este XVI Congreso Nacional os seguintes:

– Actualizar as análises sobre a situación política da Galiza e as posicións do nacionalismo neste contexto, definindo as liñas de intervención mais adecuadas para os próximos anos, de modo que permitan colocar o movemento nacionalista nun papel determinante no noso País.

– Actualizar tamén as análises sobre a situación internacional e no Estado, especialmente nun contexto de crise social e económica e inestabilidade como consecuencia da política belicista impulsada polo imperialismo.

– Contribuír para un debate necesario sobre o mellor modo de reactivar e mellorar a capacidade de intervención social e política do movemento nacionalista galego, nun escenario de grandes desafíos tanto político-institucionais como sociais.

– Realizar as achegas precisas para robustecer ideoloxicamente o nacionalismo, reforzando o perfil propio e a súa referencialidade no combate ao espolio do País, ás políticas antisociais impostas e, en xeral, ás consecuencias da dependencia política da Galiza, desde o cuestionamento claro do modelo constitucional e autonómico, visando o alargamento da súa capacidade de iniciativa e de fornecer alternativas de futuro.

– Fortalecer o Partido do punto de vista político, ideolóxico e organizativo, de forma que sexa unha ferramenta cada vez máis útil á clase traballadora galega e á causa da soberanía da Galiza. Mellorar o funcionamento partidario e debater co conxunto da militancia sobre as nosas posicións, fortalecendo a coherencia interna en beneficio dunha intervención política máis eficaz.

– Impulsar o crecemento militante do Partido e da UMG así como o debate político e ideolóxico no Partido e no nacionalismo, prestando atención á formación da nova militancia nacionalista, que debe ser unha prioridade.

– Analizar especialmente a situación do nacionalismo no ámbito estudantil e xuvenil, co obxectivo de alargar a militancia, a capacidade de traballo e a incidencia política no movemento estudantil e xuvenil, estudando as mellores fórmulas para restaurar unha presenza xeral e permanente e continuar avanzando.

O Congreso do Partido, que coincide co 60 aniversario da fundación da UPG, será una oportunidade para fortalecer a posición partidaria, en defensa dos traballadores e traballadoras galegas e para avanzar na loita que está a trabar o nacionalismo pola hexemonía social a camiño da soberanía. Animamos, por tanto, o conxunto da militancia da UPG a participar activamente no proceso congresual e a convidar as persoas simpatizantes que tamén o queiran facer.

 

 

 

 

 

As eleccións galegas e o avance do nacionalismo

/in /by

Documento aprobado polo Secretariado Político da UPG:

En relación coas eleccións galegas de 18 de febreiro, valoramos moi positivamente o resultado electoral do BNG, que sitúa o nacionalismo en máximos históricos canto a apoio popular (467 000 votos e 31,57 %) e representación institucional (25 deputados e deputadas).

Embora non se conseguise un dos grandes obxectivos marcados, derrotar o Partido Popular e encabezar un novo goberno galego, os resultados alcanzados -realmente excepcionais- certifican o avance do nacionalismo frente ás forzas de ámbito estatal e sitúan o BNG nunha mellor posición para continuar dando pasos na conquista da hexemonía política no noso País e no camiño da soberanía.

Como sempre, os resultados é preciso lelos no contexto en que se produciron. É claro que o BNG soubo colocar no electorado a necesidade de acabar coa maioría absoluta do Partido Popular para producir unha mudanza de rumbo político no País e introducir a idea de que era a forza mellor posicionada para conseguilo, así como Ana Pontón a mellor líder para encabezar un Goberno diferente. Beneficiou, por tanto, da concentración de votos pro-mudanza á que apelou reiteradamente durante a campaña.

Isto non ten nada a ver con que o resultado sexa consecuencia de ‘votos emprestados’, para comezar porque ese concepto é perverso e utilizado de forma interesada. Outra cousa é que teñamos claro que á par de votos que podemos considerar máis ‘estruturais’ -quer dicir, máis identificados politicamente co nacionalismo- tamén houbo outros que poden ser máis ‘conxunturais’. Estamos a falar de votos derivados do comportamento dual (galegas/xerais) ou dunha escolla determinada polas circunstancias políticas -por nos consideraren determinados sectores, incluído mediáticos, o instrumento mellor para combater o PP e tentar que perdese o goberno da Xunta que, sen dúbida, nos foron favorábeis.

En todo o caso, non podemos caer en deslixitimar o apoio electoral ao BNG. A base esencial deste resultado ten a ver co traballo social e institucional realizado polo BNG e o conxunto do nacionalismo e aínda coa conflitividade social que viviu o noso País nos últimos anos, sempre apoiada ou mesmo impulsada e liderada polo nacionalismo. De calquera maneira, se é evidente que o BNG recolleu votos de persoas que non eran votantes habituais, isto lévanos á necesidade de estabelecer estratexias adecuadas de consolidación e ‘fidelización’ (quer dicir, de politización e ideoloxización) do voto.

Aliás, a experiencia deste proceso electoral tamén nos permite algunha outra reflexión necesaria. No contexto en que se produciu, unha campaña cun alto grao de presidencialismo funcionou adecuadamente como estratexia de captación de voto. No entanto, o debate político debe esclarecer que iso non pode supor nin relaxar os procedementos internos colectivos na toma de decisións, nin renunciar a trasladar unha imaxe pública cada vez máis coral e plural, nin moito menos (como xa están a aconsellar os inimigos e adversarios tradicionais do nacionalismo) abandonar os postulados políticos do nacionalismo popular para sermos “máis transversais”.

Porén, si debemos aproveitar o momento positivo para alargar a organización, integrar novas persoas á militancia, expandir o fortalecer o proxecto nacionalista por todo o País. E, de forma imperiosa, reactivar os mecanismo de formación da nova militancia nacionalista nos parámetros ideolóxicos e políticos do nacionalismo popular.

O case medio millón de votos que alcanzou o BNG é unha boa base para abordar o crecemento da conciencia nacional da Galiza, que actúa como alicerce sólido sobre o que levantar novas iniciativas políticas e enfrontar procesos electorais con éxito.

Mais tamén estamos impelidos a acertar nas liñas de actuación futuras, quer no institucional quer no social. Hoxe hai un Grupo Parlamentar máis grande e máis forte, que terá máis capacidade de actuación no Parlamento e máis posibilidade de presenza permanente no territorio. Un grupo que ten de funcionar con eficacia, coa máxima coordinación coa organización, para desenvolver unha oposición contundente, capaz de combater as políticas negativas do Partido Popular e de plasmar alternativas para as clases populares, de defender a lingua e o país e de impulsar as ferramentas de autogoberno a camiño da soberanía.

Neste novo contexto é urxente reforzar o traballo político do nacionalismo na sociedade, conectado co labor institucional, mais con dinámica e iniciativa propias. Construír e alargar unha rede de militantes implicada socialmente é, máis do que nunca, unha chave para poder continuar avanzando. Do mesmo modo, é preciso dar máis forza e capacidade de influencia ás ferramentas sociais con que conta o nacionalismo, quer no ámbito da comunicación, quer no da intervención social e cultural.

Para alén de que os próximos procesos electorais sexan unhas Eleccións europeas (e, posibelmente unhas novas Xerais), é claro que serán as próximas eleccións municipais as que permitan, se fixermos as cousas ben neste tempo, consolidar o peso institucional do BNG, cunha base firme que lle permita enfrontar con máis posibilidades o desafío de desaloxar o PP e gobernar a Galiza. É necesario, por tanto, comezar a traballar no fortalecemento organizativo a nivel local e na eficacia do labor institucional municipal. Para iso debe ser definido un plano de traballo que se comece a executar canto antes.

 

Canto aos resultados do Partido Popular, varias son as chaves que os explican, entre outras -e sen ánimo de exhaustividade- as tres que sinalamos a seguir. En primeiro lugar, contar cunha organización asentada ao longo e largo do País que son capaces de activar para o traballo por abaixo cando o precisan; en segundo lugar, posuír unha estrutura municipal potente que conseguen implicar ao máximo tamén nas campañas de carácter xeral, e en terceiro lugar, deter o poder institucional na Xunta e un control mediático case absoluto que utilizan ao seu favor con descaro cando o precisan.

Nese sentido, parece claro que a campaña suxa que o Partido Popular realizou contra o BNG contribuíu para manteren a maioría absoluta. Non tanto porque incidise no potencial electorado do nacionalismo, senón sobre todo porque lles permitiu activar electorado tradicional da dereita que se así non for podería deixar de votar. Nesta ocasión o aumento da participación non xogou só dun bando e, xunto á caída do PSOE, posibilitou que o PP tivese o resultado que tivo.

É preciso subliñar a escandalosa utilización partidista dunha CRTVG que se desde hai 15 anos vén funcionado ao ditado dos intereses do Partido Popular, nesta campaña superou todos os límites até ser indistinguíbel do aparello de propaganda do PP. Isto coloca como tarefa urxente a denuncia social ampla e a confrontación política directa para rescatar este medio para o servizo público.

Polo que atinxe ao Partido Socialista, para alén da debilidade estrutural no noso País, que só consegue superar con dinámicas políticas estatais cando estas os favorecen (Xerais e, en menor medida, municipais) acusou o desgaste do Goberno estatal, acentuado por unha campaña moi españolizada. Foi evidente a falta de mobilización da súa relevante estrutura municipal, se callar por desánimo ou disensións internas.

Os resultados da esquerda española (un PSOE á baixa e un Sumar marxinalizado e sen presenza institucional) abren un espazo para o nacionalismo naqueles ámbitos que nos resultan máis difíciles, se soubermos axir adecuadamente. O esfarelamento do que no seu día foron as mareas e o corremento de parte dese ‘espazo’ para o BNG pode xerar novas posibilidades de fortalecemento político e electoral.

Neste contexto, a responsabilidade e os desafíos do Partido son inmensos. Resulta urxente reactivar o traballo político e ideolóxico , de formación, de proselitismo e de intervención social, para reforzar a perspectiva popular, soberanista e antiimperialista.

Nesta liña, o próximo Congreso do Partido debe ser asumido como un momento fundamental de debate que posibilite actualizar as análises e alternativas, o esclarecemento político e ideolóxico, fortalecer a cohesión e a capacidade de actuación militante en todos os ámbitos en que temos asumido traballo político.

Documento aprobado no Comité Central do 20 de xaneiro de 2024

/in /by

O Comité Central da UPG reunido o pasado sábado 20 de xaneiro aprobou o documento que vai a continuación a respecto da nosa análise para o contexto actual e as propostas de actuación política para ese contexto.

IMPULSARMOS A MUDANZA POLÍTICA QUE A GALIZA PRECISA

O nacionalismo áchase nun momento decisivo. A militancia da Unión do Povo Galego ten de ser, máis una vez, exemplo de compromiso e entrega para facer posíbel os obxectivos marcados que permitan avanzar no camiño da soberanía. No concreto, neste contexto, queremos salientar:

1.- Enfrontamos as eleccións ao Parlamento da Galiza do próximo 18 de febreiro nunha boa posición, non exenta de dificultades de que debemos ser conscientes, mais tamén con potencialidades que temos de saber aproveitar.

Como temos analizado, o Partido Popular mantén unha fortaleza política e organizativa importante así como un dominio case absoluto dos medios de comunicación e doutros mecanismos de control político e social, o que lle permite resistir nunha posición electoral preponderante. No entanto, tamén é evidente que acusan un certo desgaste como consecuencia da súa xestión e da figura máis gris de Rueda. Un desgaste que se pode ver acentuado pola desastrosa xestión da crise dos pellets. Todas as últimas pesquisas indican unha tendencia á baixa do Partido Popular, que estaría no límite de poder manter a maioría absoluta.

O Partido Socialista, que se podía prever reforzado pola revalidación do Goberno do Estado, manifesta a día e hoxe un certo estancamento perante a incapacidade de aparecer como a forza decisiva para a mudanza política e tamén como consecuencia do desgaste polas dinámicas da política estatal.

Sumar, que após as eleccións xerais aparecía como unha opción reforzada polo resultado obtido, vese hoxe debilitada polas dificultades que encontraron para conformar as candidaturas, o conflito con Podemos e o rexeitamento de confluencia por parte de Anova. Aliás, o efecto do ‘voto útil’ (que moitas veces ten prexudicado o nacionalismo) actúa agora en contra deles.

Pola súa parte, o BNG aparece hoxe como a opción mellor situada para encabezar a mudanza política que un amplo sector da sociedade ve como absolutamente necesaria. A imaxe de fortaleza e de unidade, así como a boa valoración da candidata, contribúe para a posibilidade de atraer voto que vai alén do tradicional (mesmo que este sexa crecente) espazo nacionalista.

2.- Porén, nada está feito e depende de nós garantir o crecemento electoral imprescindíbel para asegurar un bon resultado electoral e a verificación dun obxectivo central como é liderar o Goberno da Galiza. Debemos asumir este obxectivo como fundamental para mudar as cousas, para dinamizar o noso País e tiralo do devalo político social e económico permanente e acelerado en que o situaron os Gobernos do Partido Popular. Mais tamén como fulcral para o nacionalismo se consolidar na sociedade galega e situalo en condicións de conquistar a hexemonía social e avanzar para o obxectivo final estratéxico da soberanía.

Para isto temos de ser conscientes de que a dinámica dos procesos electorais mudou nos últimos tempos e hoxe é moi elevada a porcentaxe de persoas que deciden o voto durante a campaña electoral e mesmo nos últimos días. Isto torna as campañas electorais absolutamente decisivas para o resultado. Nós debemos ser conscientes de que o nacionalismo se vai encontrar con innúmeras dificultades, unhas externas e outras que van depender máis directamente de nós, e temos que saber contornalas e superalas.

Organizar unha boa campaña, de contacto directo co maior número posíbel de persoas para sortear os bloqueos mediáticos, co contido político adecuado que potencie o perfil galego destas eleccións e a proposta nacionalista e transformadora do BNG é unha das chaves. Máis tamén o é unha mobilización total da militancia e da base social do nacionalismo, única maneira de contrarrestar toda a potencia propagandística que van despregar os dous partidos estatais e os intentos de xogar a campaña das galegas como parte das dinámicas políticas do Estado.

3.- Neste sentido, é preciso non confiarse. A análise de situación que plasmamos con anterioridade pode verse alterada polo desenvolvemento dunha campaña á que as forzas estatais (as tres) van destinar numerosos recursos e esforzos, incluídos os mediáticos e a presenza masiva e continuada dos seus líderes e referentes estatais (ministras/os, presidentas/es autonómicos, etc.), como xa estamos vendo. Ese intento de españolización da campaña, en función dunha lectura dos resultados en chave estatal, debe ser contrarrestada polo nacionalismo cunha campaña ‘oficial’ eficaz e ben orientada, mais tamén e fundamentalmente desde abaixo, co activismo constante das súa militancia.

4.- Precisamente, frente á idea de que as campañas son só marketing, nós sabemos que as mensaxes son fundamentais. O nacionalismo ten que manter un perfil propio e explicar por que a mudanza política á que apelamos é posíbel e necesaria, para que queremos mudar o Goberno galego. Para iso é precisa unha proposta ben perfilada que apunte a novas políticas en diferentes ámbitos: despregamento de políticas sociais e laborais que combatan o crecente empobrecemento e precariedade e dean resposta á grave situación económica que padecen as clases populares e traballadoras (carestía da vida, etc); defensa e mellora dos servizos públicos; colocar a axenda feminista como unha prioridade política; alargar a protección e valorización ambiental; facer frente ao espolio eólico e avanzar en colocar a produción eléctrica ao servizo do País con iniciativas como unha empresa pública de enerxía; impulsar o desenvolvemento económico autocentrado cunha maior iniciativa pública, que despregue toda a potencialidade dos nosos sectores produtivos e os novos xacementos de actividade; enfrentar a crise demográfica e frearmos a enxurrada migratoria que expulsa a nosa mocidade… Mais tamén lanzar a proposta dun novo marco xurídico político que recoñeza a Galiza como nación e blinde o autogoberno; completar a asunción de todas as competencias pendentes; defender un novo modelo de financiamento sobre a base do concerto económico; impulsar a inmersión lingüística e os avances da normalización da nosa lingua…

5.- No próximo mes temos de concentrar todos os esforzos no éxito da campaña do BNG co obxectivo de obter un gran resultado no 18 de febreiro que fortaleza a capacidade de actuación do nacionalismo e a conciencia nacional, mais iso implica tamén manter e intensificar a presenza e liderado do nacionalismo nos conflitos sociais e nos procesos de mobilización en andamento. En todo o caso, non esquecemos que no mes de xuño decorrerán eleccións europeas e que o nacionalismo ten tamén aí o obxectivo de reforzar e mellorar a súa posición tanto na consolidación dun espazo electoral propio como na capacidade de actuación no Parlamento europeo.

6.- Aliás, os obxectivos e as accións que temos definidas como prioritarias para consolidar política, ideolóxica e organizativamente o nacionalismo deben manterse a toda custa. Continuar incorporando persoas, organizalas, facilitar ámbitos de traballo político ás novas incorporacións, impulsar a formación política, encoraxar a participación activa en organizacións e movementos sociais de todo tipo, arroupar e liderar conflitos sociais, contribuírmos ao fortalecemento do movemento xuvenil nacionalista… son sempre chaves imprescindíbeis para lograr un nacionalismo máis forte día a día.

7.- O resultado destes dous procesos electorais -especialmente das galegas- van condicionar sen dúbida a posición en que deba actuar o nacionalismo nos próximos tempos e será preciso aquilatar análises e alternativas. Nese sentido, o Congreso do Partido, a realizar no próximo mes de xullo, ten de ser a oportunidade de analizar con detemento e rigor o novo contexto e definir as mellores liñas de actuación para o futuro, na certeza de que o proxecto estratéxico do nacionalismo galego non se reduce nin fica limitado ao alcance conxuntural dos avances, por importantes que foren, no ámbito electoral-institucional.